Tüm anneler çocuklarını iyi yetiştirmekle ilgilenir, çünkü çocuk ailesinin, halkın ve toplumun aynasıdır ve toplumun iyi eğitim çocuğunun çocuklarını övtüğünü görür ve çocuğun çocuklarını yas tutar. zayıf eğitim, bu yüzden her anne çocuğunu iyi yetiştirmeye heveslidir.
Çocuklar için doğru eğitim umut verici ve başarılı bir nesil sağlar ve eğitim tamamen anneye, ebeveynlere ve çocuğu çevreleyen kişilere bağlıdır.
Bir çocuğun refahını artırmaya yardımcı olan en önemli kurallar ve ilkeler:
Hayatının başlangıcından beri hassasiyet ve şefkatten yoksun bırakılan çocuk, büyüdüğü zaman bir insan tarafından sevildiğini hissetmek çok zordur ve bu aşkı kabul etmez. Ayrıca, hassasiyet eksikliği yaşayan çocuk, saldırgan ve depresif bir çocuktur. Ve çocuğa, zaman zaman hiçbir sebepten ötürü, baba veya anne çocuklarını zaman zaman kucaklamak gibi sürekli sarılma yoluyla hassasiyet verilebilir.
Ek olarak, çocuk kucaklanabilir, dinlenebilir, oynatılabilir ve oynatılabilir.
İkincisi: Çocuğu ailesi ve içinde yaşadığı çevre ile bütünleştirmeye çalışmak. Çocuk yetişkinlerle konuşmaya katılmalıdır. Yetişkinler çocuğun görüşünü almalı ve daha fazlasını yapmaya teşvik etmelidir.
Üçüncüsü: Çocukla kendi dilinde konuşmaktan kaçının, bu yüzden çocuğunuzla yetişkin dilinde konuşun çünkü onlardan öğrenir.
Dördüncü: Çocuklarla karmaşık ve zor konuşmalardan uzak durun, çünkü çocuklar hızla dağılırlar.
Beşinci: Ebeveynler, çocuklarıyla oynadığı aynı oyunu oynamalı ve oyun kararını seçmeli ve ebeveynler çocukla ondan daha büyük oldukları için oynamamalı, ancak seviyeye ve yola inmelidir. düşünmek ve fikirlerini ona dayatmaktan kaçınmak, her şeyi kendi başına denemelidir, çünkü Çocuk merak ve keşif sevgisini basma eğilimindedir.
Altıncı olarak: Bedensel cezadan uzak durun, çünkü bedensel ceza çocuğun kişiliğini yok eder, ancak bu, olumsuz bir şey yaptığında çocuğun cezalandırıldığı anlamına gelmez, ancak onu bir şeyden mahrum etmek gibi anlamlı bir eğitimsel şekilde cezalandırılması gerektiği anlamına gelir. bir gün için seviyor. Televizyon, çünkü yanlış davranıyordu ve ebeveynler, çocuklarının yaptıklarına öfke ve pişmanlık göstermeli, çünkü bu şeyler çocuğu suçlu hissettiriyor çünkü ebeveynlerinin kederine neden oluyor.
Yedinci: Çocuk ve ailesi ve özellikle annesi arasındaki ilişki korkuya dayalı bir ilişkiye değil arkadaşlığa dayanmalıdır, çünkü çocuk ve ailesi arasındaki dostluk çocuğun zihnindeki dostluk anlamını derinleştirir ve ona tam verir arkadaşlarına güven.
Sekizinci: Çocuğa en küçükten beri doğru İslami değerleri öğretmeye özen gösterilmelidir. Bu değerler üzerinde büyürse, yolu doğrudur ve hayatı daha iyidir.